Skąd się biorą zaburzenia sensoryczne?

Wielu rodziców zadaje mi to pytanie. Jakie są przyczyny zaburzeń integracji sensorycznej. Co je spowodowało? Czy można było im zapobiec…?

Na ten moment, nie jesteśmy w stanie stwierdzić dokładnie, co powoduje zaburzenia przetwarzania bodźców sensorycznych. Naukowcy zajmujący się tym zagadnieniem, mówią o wielu możliwych czynnikach. Wyróżniono więc tzw. czynniki ryzyka, które mogą się przyczyniać do występowania trudności sensorycznych:

1. Zaburzenia integracji występujące u rodziców-  skłonność do zaburzeń integracji dziedziczona często jest po rodzicach.
2. Późne macierzyństwo- po 35 roku życia.
3. Ciąża w wyniku zapłodnienia in vitro- jako ciąża wysokiego ryzyka.
4. Ciąże wysokiego ryzyka (w tym mnogie), szczególnie ciąża zagrożona (leżenie matki) oraz ciąże podtrzymywane farmakologicznie.
5. Picie alkoholu, branie używek, i narażenie na inne substancje toksyczne w okresie ciąży.
6. Powikłania podczas porodu naturalnego (przedłużające się fazy porodu, mechaniczne interwencje- vacum, kleszcze).
7. Poród przez cesarskie cięcie (największe ryzyko tzw. cesarki planowe, bez samoistnego rozpoczęcia akcji porodowej ).
8. Niższa punktacja w skali Apgar.
9. Wcześniactwo.
10. Zbyt niska waga urodzeniowa (poniżej 2400g),
11. Wysoki lub graniczny poziom bilirubiny w krwi u noworodka.
12. Nieprawidłowy rozwój psychomotoryczny dziecka w 1 roku życia: zaburzenia napięcia mięśniowego, późniejsze osiąganie umiejętności ruchowych, omijanie faz rozwojowych (badania potwierdziły, że brak czworakowania zwiększa u dziecka ryzyko dysleksji).
13. Wystąpienie zaburzeń rozwojowych i niepełnosprawności dziecka: autyzm, zespół downa, mózgowe porażenie dziecięce, niepełnosprawności sprzężone, niepełnosprawność intelektualna, zespół kruchego chromosomu x.
14. Zaburzone zachowania niemowląt dotyczące snu (zbyt mała ilość snu dobę, problemy z zasypianiem, ciągle wybudzanie się), jedzenia (problemy z ssaniem piersi, problemy z wprowadzaniem pokarmów, odruch wymiotny przy wprowadzaniu pokarmów) i komunikacji (dziecko nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, odpycha się od rodziców, woli leżeć samo w łóżeczku).
15. Dzieci niedostymulowane bodźcami (deprywacja sensoryczna).
16. Dzieci notorycznie przestymulowane bodźcami (chaos sensoryczny).

Trzeba pamiętać, że to są jedynie czynniki ryzyka… Często spotykam się z sytuacjami, gdy dzieci pomimo występowania niektórych powyższych czynników, nie mają trudności sensorycznych. Bądź są one tak nikłe, że dziecko sobie z nimi doskonale radzi i nie utrudniają mu codziennego funkcjonowania. Ale jak to w życiu, czujność i obserwacja własnego dziecka, nie zaszkodzi… 🙂 Przecież każde dziecko to inna historia, i tego się trzymajmy 🙂